Deprem Şiiri - Abdullah Gürbüz

Şu üç günlük dünyada ne var ki bizim olan
Ölüm var apaçık gerçek gerisi hep yalan
Millet denen tek vücuda bir anda yayılan

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu, kimimiz can evinden.

Işık yanan evler şimdi olmuş birer zindan
Feryatlar yükseliyor''İmdaat! Yok mu kurtaran!
İyileştirmek için sarıldıkça kanayan

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Karanlık,korku,üzüntü,gözyaşı ve dahası
Dünya seyretti buna Türk'ün tuttuğu yası
Aile ağacı,anne,baba ve meyvası

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Yalnız levhalar ip gibi caddelerden kalan
Enkaz yığını evler yükselen onca alan
Her bölgeden birkaç şehit, var mı bunda yalan?

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Kocaeli,Gölcük; yalova,Adapazarı
Hepsi de kutsal vatanımızın can damarı
Yabanda yeşil,bizde yapraklar hala sarı!

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Beyler diyarı Bolu,Yeşil Düzce,Kaynaşlı
Nereye baksan büyük,küçük hep gözü yaşlı
İnsanlar yorgun,insanlar bitkin,çatık kaşlı

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Ocaklar söndü Duman tütmüyor bacalardan
zaman geçiyor ses yok ana ve bacılardan!
Dayanılmaz,katlanılmaz nadir acılardan!

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Neden,nereden geldi bu bizim başımıza?
Zehir kattı,dert kattı sıcacık aşımıza
Hak reva gördü bunu bize,toprak ve taşımıza

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

Demek ölüm bukadar yakınmış meğer bize
Şöyle bir silkinip gelelim artık kendimize
İbretle dolu bir ikazdır bu hepimize

Öyle bir acı yaşadık ki pek derinden
kimimiz candan oldu,kimimiz can evinden.

(27.03.2000)