Artık bu şafakla sen de yoksun
Umut yok hiç bir akşam kızıllığında
Çiçekleri kendi haline bıraktım saksıda
Onlar da senin gibi kendince solsun
Artık bu depremle sen de yoksun
Bir sensin, bir de alem enkazda
işte sana geliyorum
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Devamını Oku
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Ve hatıran geçiyor gözlerimden
Bir de tebessümün geçti bu alemden
Bir alem yıkıldı, kahroldu eleminden
Alem enkaza yoğunur, sen yoksun
Hep neden kendi ellermizle hazırlarız enkazları..Bilmezmiyiz ki temeli sağlam olan herşeyin yoktur mecela dayanmaya en ufak bir sarsıntılara dahi..
Hazırlarken sevgiye dair çeşniyi biz mi çalmıştık malzemeden yoksa eksikmiydi bize sunulan ,bölükmüydü, yoksunmuydu acıdan tatlıdan..
Sevgilerimle
Güzeldi. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta