Deprem Şiiri - Ramazan Adil Uysal

Artık bu şafakla sen de yoksun
Umut yok hiç bir akşam kızıllığında
Çiçekleri kendi haline bıraktım saksıda
Onlar da senin gibi kendince solsun

Artık bu depremle sen de yoksun
Bir sensin, bir de alem enkazda
Karanlıktasın, belki bir deniz kabuğunda
Çevrelemiştir gövdeni yosun

Ve hatıran geçiyor gözlerimden
Bir de tebessümün geçti bu alemden
Bir alem yıkıldı, kahroldu eleminden
Alem enkaza yoğunur, sen yoksun

Gelecek güzel günlerin hükmü yok
Yeniden kurulan dünyanın neş'esi yok
Kuşların feryadı var, cevelanı yok
Bir de sen; göğsüme dağ yükü makber

Bu virane şehrin enkazına
Bir bulut çöktü
Bir akanyıldız kümesi gözlerime
Bir alem kahroldu, bin elem doğdu
Sen yoksun...
PATNOS /22 Ağustos 1999