Deprem-1 Şiiri - Yıldırım Pektaş

Maraş Antep Malatya
Hatay Urfa Adana
Sallandı gece yarısı bir anda
Ne yuvalar yıkıldı orada

Kim bilir sabaha ne planlar vardı
Kahvaltıya simit isteyen çocuklar
Uyanınca buluşacak aşıklar
İşe gidecek hep babalar
Kimse uyanamadı

Ne övülmüştü evler satılırken
Cennetten bahçe diyen de vardı
Depreme dayanıklı diyende vardı
Ama tek büyük Allah vardı
Ve biraz sallayıp tekrar hatırlattı

Bir virüslük bir depremlik hayatlarımız
Yarına çıkmaya senedin mi vardı
Ne kalpler kırıldı ne çocuklar azarlandı
Hani; kim çıktı göçük altından,
Kimin eski hali yada hayali kaldı?

Değmez bu dünya için çok zorlamaya
Küçük şeyler uğruna kalp kırmaya
Vakit varken sevin a dostlar
Belki çıkamayız bugünden yarına