Bir densiz gelir yüreğini yakar.
Yüreğin kül bahçesine bürünür.
Sonra başkası gelir ve nefesiyle,
Bu yangını kalbinde söndürür.
Kül bahçesine yeni güller diker,
Yine gül bahçesine döndürür.
Sonra da çiçek tohumları eker,
Gül hasadıyla yüzünü güldürür.
“Sabrın sonu selamet” dersin,
Geride kalanın adı rahmetli olur,
Allah her kuluna selamet versin.
O da zaten bir gün belasını bulur.
2025
Kayıt Tarihi : 28.8.2025 09:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!