Denmiyor.. Şiiri - Hüseyin Demircan

değişir oldu çağ zaman git gide
en büyük baraja keban denmiyor
boynunu bükersin anca tiride
sofraya buyurup ge ban denmiyor

nihayet kaybeder insan ümidi
sınırlı ömrünün çünkü limiti
bin adet fırından aldın simidi
al be şuda benden caban denmiyor

zor oldu karışma çoluk çocuğa
prensin beyaz at döndü sucuğa
rağbet yok kepenek ile gocuğa
samur kürk giymedin çoban denmiyor

Nefi bir hicivi sunmuş nazıra
copy past ederek ismin yaz ıra
çok yazık konuyor herkes hazıra
bu senin emeğin çaban denmiyor

pala var uğraşıp bıçak kim biler
büyük kent köşeyi tuttu zombiler
evini ısıtır oldu kombiler
mangal ocakbaşı soban denmiyor

yalnızca kırışır düve danalı
millete verilir filmin banalı
çaylara dökülüp lağım kanalı
su içer zavallı yaban denmiyor

al peruk başından ya ahır ya dam
bir çoğu mösyödür pek azı madam
kırk yıl ekmeğini yediğin adam
git tahlil yaptırma baban denmiyor

fakir silecektir yıllar adını
bulamadın yalan dünya tadını
kendini düşünür hayat kadını
gel yanaş hele bir aban denmiyor..