Yıllardır çözemediğim o denklem,
bir köşede, üstü tozlu bir defterde unutulmuş:
“Hayat = x + mutluluk – yalnızlık”
Limit sonsuza koşarken,
ben sabit kalmaya çalışıyorum,
ama her türev, içimde artan entropi,
bir parçamı daha düzensizce dağıtıyorum.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta