Denklem Şiiri - Ömer Arıkan

Sorma halin nedir diye yalnızlığa düçar oldum
Bunca zaöan iç içeyken ben kendimden kaçar oldum
Hedefime ulaşmaya azmetmişken naçar oldum

Bende ki bu bilinmeyen denklemi kimler çözecek
Bu belirsiz deryalarda var mı benimle yüzecek

Sıtkım sıyrıldı diyemem nefretim var kaderime
Ortak olan bulunur mu bu kronik kederime
Ağlıyorum boşa geçen günlerime,hederime

Bir boşlukta sağa sola uçan yarasa gibiyim
Gezer oldum gayesizce deli divane biriyim

Yarınımı bekler iken heder ederim günümü
Yaşanmış gün saymıyorum beter eyledim dünümü
Sağa sola yalpalarım kaybetmişim de yönümü

Bir çıkılmaz gırdaptayım dünya döner ben dönerim
Bir onulmaz derde düştüm lıkman hekimi neylerim

Sarpa sarar işlerimiz yarım kalırsa düşünce
İnsanlık ki geç anlıyor anlıyor insan düşünce
Hükmetmek olmaz ki elbet hüküm verilmez peşince

Solan yüze ne diyeyim içim her an kan ağlıyor
Yanar yürek teselli yok benim için kim ağlıyor

Doğrusunu bilen var mı hayatın iniş çıkışın
Acımızı hissedipte anlayan nasıl yakışın
Yönünü çevirebilsem bu hayatımın akışın

Sonu bana çok karamsar geliyor bu geleceğim
Acı tatlı nasıl biter ben nereden bileceğim

Duygulara gem vurmuşum hissedilmez insanlığım
Yaşamaktan öte geçmez bilinmez ki yaşadığım
Bana derler sen de kimsin ispatlayamam varlığım

Elde ne kaldı dersiniz bir nefesle bir litre kan
O da benden uzaklaşır çıkar ise bedenden can

Sonu gelmez dert çileyle yaşar oldum içli dışlı
Mutluluğum her an başka yalpalar iniş çıkışlı
Bu yazıma ne diyeyim anlımda böyle nakışlı

Sonuna inansam eğer bu yazıma dur der idim
Bir kuytuda yapayalnız bir gün böylece ölürdüm