Denk Gelir Gelmez Uyak

Katsan da bana
Huyundan suyundan
Hoşlansam da çoğu
Sarılışından
Beni kendine benzetme
Ben bana benzerim en çok
Bırak dedi bırak
Öyle sandığın gibi
Bilmem uyak, durak
Beni kendi halime bırak...
Anlamadım önce
Gülmüşüm...

Sonra devam etti
Sayma adımlarımı
Hatta koyma adımı
Kah koşarım
Kah dururum
Ya
Bir çırpıda doğaçla
Ya da beni yorma
Bırak dedi bırak
Denk gelir gelmez uyak
Sen yine de
Dizginlerimi bırak....

Döndüm baktım geriye
Yine bir sürü kafiye
Alışkanlık işte...
Önüme eğdim başımı
Suç işlemişçesine
Bakamadım
Buğulu iri gözlerine
Biliyorum dedim
Denk gelir gelmez uyak
Tabi ki biliyorum
Asla hükmedilemeyeceğini
Özgür bir şiire...