Denizyıldızları Şiiri - Ömer Serdar

duyulur muydu okyanuslarda
bir denizkızı’nın ağlayışı; merak ederdik
beyaz köpüklü dalgalar kırılgan hıçkırıklar
ve alaca karanlıkta yuvarlanan pırıltılarda
görülür müydü bir denizkızı' nın
ağlarken geceye döktüğü denizyıldızları

ya biz ya siz ya denizkızı için yolardık
papatya yapraklarını; ne çıkarsa bahtımıza
uçuşurdu ateşböcekleri’ nin kanatlarında

gizlemişti bizi sazlıkta küçük göletlere merakımız
gömülüyken kumsala yan yana ayaklarımız
sonra o sesler gelen gümbürtüler göklerden
anlamıştık okyanusun kırılan kalbinde
aradığımız denizkızını bulduğumuzu
görüyorduk gün gidiyor ay doğuyor, o ağlıyordu

anlıyordum ben tüm kıyılardan görülen
kara bir bulutu yararak kamçı gibi çakan
yıldırımlar ağlatıyordu denizkızlarını

sen, ayıramamıştın hiç birini o zamanlar
hepsi bir, hepsi okyanus, hepsi denizdi
bir farkı yoktu kin tutan ayrılıkların
içimizde gizlediğimiz okyanus sahilinden
sanki kıyılarda bilmeden bastığımız
denizkestaneleriydi acıtan adımlarımızı

saklandığımız o sazlıkta hep aynı kaldı böylece
karanlık sulara birer birer parıldayıp akan
ve okyanuslara yanıp dökülen denizyıldızları