Denizmiş Gözleri Şiiri - Erdal Gişi

Sözün ne hükmü var
Bir gemi kayalıklara çarptı çarpacak...
Nerden çıktı bu deniz,
Ne sakat...

Aşkı çöl güneşi bilirdim!
Denizmiş gözleri
Gönlüne inat...

Her şey bir kazayla başladı
Ansızın düştü ilk damla denize
Başladı feryat...

Oysa ben;
'Karı eksik olmayan
Torosların gülüydüm
Terlerdim her sabah
Günle konuşmak için
Ovaların rengiydim...
Kelebekler konardı eğilirdim
Fakat...

İçine sığmazsa o hırçın deniz
Ölümün en zoru denizde olur...
Damlada mı denizde mi kabahat...

Temmuz 2002
ankara-hacettepe