Denizli Gelenekleri Şiiri - Abdullah Uludağ

Horoz öter ufukta, sabaha selam verir,
Denizli’nin kültürü gönüllere ilham verir.
Düğünlerde efeler diz vurur ağır ağır,
Zeybek oynar gençler, duruşu dağlar kadar mağrur.

Dokuma tezgâhlarında iplik türküler söyler,
Her ilmek geçmişten bugüne bir hatırayı söyler.
Yaylaya çıkınca meltem dokunur yüzlere,
Göçer kokar rüzgârı, huzur dolar gözlere.

Düğünlerde keşkek dövülür imeceyle,
Birlik olur köylü, dostluk parlar her heykeyle.
Kınada kızın avucu kınalı bir çiçek,
Türkü tutar geceyi, umut olur yürek yürek.

Pamukkale’nin beyazı gibi tertemizdir adetler,
Misafire sofrada tarhana, tandır ekmekler.
Denizli’nin insanı sıcak, gönlü geniş, eli açık,
Bu topraklarda gelenek, yuvadır; kültürdür, ışıktır artık.