Denizli Şiiri - Ozan Efe

akça dünya güzelim
Pamukkale’dir olanı
yığın beyaz bezelim
korunacak kolanı

bezle havlu dokunur
rengarengi sokunur
Özay Gönlüm okunur
Ummanım ninem anı

esridi seven yürek
muradı neyse verek
arayıp bulsa gerek
Denizliden kalanı

kendi kendine yiten
tarlasında yok biten
afyonla pamuk keten
seyreyledin talanı

kahveni dök fincana
Honaz’a bak salçana
tadındaki balcana*
yersen dilin dolanı

nedipba’sın bizimgız
çemkirir yılık ağız
bizim oğlan pek yağız
sevmez dedim yalanı

köylerinde rengarenk
yamalı bohça ahenk
tarlaya bereket denk
sizden selam salanı

nesi yok derse bilme
aklından gelir silme
eğri çekirdek dilmen
başın vursa dalanı

denizimiz yok gayrı
denizlinin çok hayrı
gönül gezmeze sayrı
neydivercen falanı

Talip Özkan’ı vardı
sazıyla dam sıvardı
coşturur gam savardı
üstüne yok çalanı

ün salmış çalkarası
sevda gönül yarası
Buldan Çivril arası
Çal’ı çizer solanı

fabrika bacaları
tütüyor locaları
tütmüyor hocaları
getir sayrı halanı

ozan efem yurduna
Karcı dağın ardına
düşmüşü yer derdine
duvara vur malanı

211111denizli