Denizli Şiiri - Osman Bulut

Kaç kavimle yaşadın kim bilir dün,
Ben beş derim , sen de noksan Denizli.
Kadim dostun Türk’ten gayrısı bugün
Olmuş bak hâk ile yeksan Denizli.

Toz kondurmaz hiçbir kavmin izine,
Her birini çıkartır gün yüzüne.
İçinde binlerce yıllık hazine,
Barındıran bir camekân Denizli.

On dokuz antik kent, on dokuz ilçe,
Oluşturmuş uçsuz bucaksız bahçe.
Tripolis Buldan yaşar iç içe,
Hepsine bir sıcak kovan Denizli.

Laodikya iken şehrin ilk adı,
Lâdik olur az küçülür ebadı.
Sonra Tunguzlu'nun dolar miadı,
İsmi artık ayan beyan Denizli.

Toplansa binlerce mimar, mühendis
Kurulmaz yeni bir Hierapolis.
Yaşandıysa kentte her ne havadis,
Örtmüş üstüne bir yorgan Denizli.

Hititlerden Bizans’a altı kavim
Yaşasa da hiçbiri olmaz kaim.
On üçüncü asrı gösterir takvim;
Artık hem Türk, hem Müslüman Denizli.

Seyir tepesinden kenti gözetle,
Şehir abat olmuş doğru namzetle.
Planlı yapılar, yollar özetle;
Boş durmamış Osman Zolan Denizli.

Bağbaşı Yaylası şehrin baş tacı,
Her taraf asırlık ardıç ağacı.
Çıkla bitki; düz ovası, yamacı
Baştan sona Yeşil Vatan Denizli.

Yollar araca has, araçlar yola,
Yolculuk nereyse uğurlar ola.
Var ise zamanın ver de bir mola,
Kahve sunsun birkaç fincan Denizli.

Serinhisar; leblebinin, nohudun
Anayurdu, başka yeri unutun.
Bu işin erbabı Çorum'dan tutun,
Her ile açmış bir dükkân Denizli.

“Çalkarası üzümü”yle meşhur Çal,
Acıpayam kavunları şeker, bal.
Keseceksen Yatağan'dan bıçak al,
Dikkat et olmasın al kan Denizli.

Çameli tam alabalık yatağı,
Fasulyeyle ceviz bahçesi bağı.
“Buldan bezi” ile yapar atağı
Giyimde, tekstilde yaman Denizli.

Çivril elma, Honaz kiraz diyarı
Bekilli’yle Güney üzüm pazarı.
Bozulmamış tabiatın ayarı,
Haktan kula bir armağan Denizli.

Ne ihmâl et, ne ifsat et mideyi
Gel Tavas’a tat tahinli pideyi.
Ruhun açsa dinle Hayri Dede’yi,
Dev’ler çıkartır her zaman Denizli.

“Çaput aşı” meşhur imiş bu ilde
Niye çaput pirinç, bulgur değil de!
İkram eder tadarız bir şekilde
Böyle bizde usul erkan Denizli.

Merkezefendi’yle Pamukkale HEM,
Musikide hakikaten muhteşem.
Açıklar her şeyi gözlerdeki nem,
Anlatılmaz o heyecan Denizli.

Vardım Babadağ’a çıktım damına,
Hayran kaldım şehrin ihtişamına.
Birisi var; Zorlu derler namına,
Her yere dikmiş bir nişan Denizli.

Herkes ayak uyduramaz koşuna,
Tenkit çoklarının gider hoşuna.
Gözüm, gönlüm var demesin boşuna,
Seni sevemeyen insan Denizli.

Rakip yok dünyada Pamukkale’ne
Beyaz halı serersin her gelene,
Yüz binler katılır bu hoş şölene
Dünya sularına hayran Denizli

Karahayıt hem su kaynar, hem insan,
Hep aktif sıcak su püskürten volkan.
Diyorsa; “ağrıya, sızıya derman”
Doğrudur söylemez yalan Denizli.

Türküleri gibi şirin her yören,
Ustaya hak verir gelip de gören.
Tek eksiğin Özay Gönlüm’le Yaren,
Ölüm gerçek, dünya yalan Denizli.

Çok hızlıydı tez tüketti yılları,
Onsuz artık "Denizli'nin yolları"
Yareninden uzak şimdi kolları
Tadacak ölümü her can Denizli.

Sarayköy’de hala revaçta pamuk,
Görünce maziye gittim bir soluk.
Elde çapa on yaşında bir çocuk,
Az gezmedim yazı yaban Denizli.

Gezdim köşe bucak, hasılı kelam
Kapı komşuna da saldım bir selam,
Demiş “yine geldi püsküllü belam”
Dili hâlâ bir ısırgan (!) Denizli.

Bir kez daha ya gelirim ya gelmem
Şu belli ki seni gönülden silmem
Horozundan kurban olur mu bilmem
Ben olurum ona kurban Denizli.

Kurbanım da ortada çil horoz yok,
Kırk günlük tavuk yer, halkın karnı tok.
Ne sessiz kal, ne kafayı kuma sok,
Bulmalı bu derde derman Denizli.

Döner gibi eğlenceden, tatilden
Mutlu ayrılıyor Osman bu ilden
Konukseverliğin için üç dilden,
Teşekkürler, thank you, şükran Denizli
26.01.2024
DENİZLİ