Denizlerin Aşkı Şiiri - Kazım Üçok

Şöyle düşündüm de;
Bundan binlerce binlerce yıl önce
Buzullar eriyip sular çekilince
Başlamış denizlerin aşkı

Biri Ak öteki Karadeniz
Biri mavi gözlü sarışın sıcak
Öteki öfkeli sabırsız asi
Bu topraklarda başlamış
İlahi aşkın en büyük mucizesi

Henüz insanoğlu yokken
Ağaçlar kuşlar yokken daha
Dünya kurulmamışken henüz
Geçit vermeyen o dağların ardından
Haykırmış aşkını Karadeniz

Bu çığlığı duyan kızıl Afet
Yola yola yamaçlarını
Kükreyen dalgalarla
O da haykırmış karşı dağlara aşkını

Biri Çanakkale’den Ege’den
Öteki fırtınalar diyarından İstanbul’dan
Kazıyıp yırtarak dağları tepeleri
Marmara’da buluşmuş
İki sevgilinin elleri

Şimdi yorgun atlar gibi
Koyun koyuna yatsalar da
Bir bakarsın
İsyanlar başlar bu efsunlu sularda
Sanki yer sarsılır yerinden
Taş erir zaman susar dağ yıkılır
Kabına sığmayan deli dalgalar
Azgın küheylanlar gibi haykırır

Dinle bak; ne diyor!
Duyduğumuz bu ses, o haykırışın sesidir
Taaa! oralardan gelir
Yediğimiz ekmek içtiğimiz su
İşte bu aşkın meyvesidir
İlahlar böyle diyor

İşte bu yüzden biz
Hem sevecen-sıcak
Hem asiyiz biraz
Hem şair ruhlu divane
Hem hamasiyiz biraz
Çünkü biz!
Bu toprakların çocuklarıyız!..