Denizlerim Kan Şiiri - Paşa Çeten

Dokunalı ayrılğın kanatlarına
Ben ölümün sevgili eşi
Denizlerim kan
Denizlerim kan umudum kara sevda
Titreyerek sönüyor tenim

Aşıklar çekilmiş, yalnızım
Küçülmüşüm yatağımda bir hiçim nihayet
İçimde taşıdığım hıncımda boğmuyor beni
Çöl basıyor gözlerimi, yüreğimi
Bir gerçek bir serapsın, sen leyla!

Zingire vurulmuş bulutlarımla
Sükuta teslim oluyor ruhum
Dilimde göğün paslı kilidi
Dehlizler boyu yürüyorum karanlıkta
Böylece kalacakmışım sabrın önünde

19.05.2004