Benzetirim bazen denizleri,
İnsanın doğasına.
Bazen durgun olur,
Dibini görürsün,
Sanki masumcasına.
Bazen de dalgalanır,
Erişilmez olur vurur kıyılara,
Korkarsın yanaşamazsın,
Sanki kızmışçasına.
Kimi deniz sığdır.
Girmek kolaydır içine.
Benzer her şeyi kabul eden,
Sakin misali yüreklere.
Kimi deniz derin olur.
Herkes giremez içine.
Benzer kabullenemez, asi,
Deli misali yüreklere.
Kimi deniz mavi-yeşildir.
Benzer bu rengi ile
Ufku geniş, neşeli
Sevecen kişilere.
Kimi deniz de kara’dır.
Benzer bu rengi ile
Karamsar, içe kapanmış,
Kötümser kişilere.
Kimi sahillerde yosun tutmuştur.
Takılıp kalmıştır dibine,
Her türlü deniz canlısı.
Yüreğinde, geçmişinde,
Acıları atamamış,
Onlarla yaşamaya alışan,
İnsanoğlu misali.
Kayıt Tarihi : 2.12.2006 02:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
nefis bir anlatım
süper bir çalışma...
kutluyorum.....
yine de vurgun yiyorum ha bire
çünkü her taraf maviliklerde... ...nacizane şiirimden.
Benzetmeniz çok güzeldi...Evet denizlere benzer insanlar.
mesaj çoktu bu şiirde.
şiirinizi ve yüreğinizi tebrik ediyorum.
dostluk ve sevgiyle daima.
Kendi suyunda boğulmuş
Taşa sarılan yosunum diye...:)
Güzeldi.
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (5)