Öyle yaşadım ki dünyayı..
acılar çektim yıllarca,
gözyaşı döktüm,
boğuldum okyanusumda.
Öyle yaşlandı ki saçlarım,
şimdi mahşer uykularında.
Her türlüsünü tanıdım insanların,
açlık çekenlerle yemek yedim,
ve susanlarla konuştum.
Şimdi alayaralıyım insanlarımla
yaşıyorum sizinle, sizsiz..
Şimdi nehirlerimi taşıyorum okyanusuma
taşınıyorum erozyonla denizlere
azalıyorum her gün biraz daha
biraz daha çoğalıyorum denizlerde.
Denizlerde çoğalıyorum
ırmaklarda azaldıkça...
Kayıt Tarihi : 6.4.2024 14:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2015 öncesi

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!