Denizler Yetmez Bize. Şiiri - Kenan Kervan

Sıcacık bir gülümseme ile bakmalısın gözlerime,baktıkça erimeli eteklerimdeki karlar.Su olmalı,karışmalı hırçınca akan nehirlere.
Denizler yetmez bize.
Okyanuslara akmalı sularımız.Nehrin sonu okyanusa varmalı.Ulaşınca maviliklere köpürmeli,taşmalı.
Okyanus gerek ey can,denizler yetmez bize.

En masum ifaden ile bakmalısın gözlerime.Öyle sevmelisin ki ve öyle sevdirmelisin ki kendini. Yanmalıyım için için sesin ateşinde. Kor ateşler kıskanmalı sendeki kıvılcımları. Güneş utanmalı senin sıcaklığından.
Denizler.
Denizler yetmez bu yangını söndürmeye.Okyanuslarda serinletmeliyim küllenmiş bedenimi.
Unutmalıyım o an aklımdaki her şeyi. Sadece seni düşünmeliyim. Sadece sen olmalısın.

Bilmediğim sorular sormalısın bana. Öyle zor olmalı ki ömrümce cevap aramalıyım.Öyle bir şey söylemelisin ki kulağıma.Yalnızca ben bilmeliyim anlamını.Ve benden başka kimse duymamalı sırrını.
Denizler taşıyamaz benim taşıdığım gibi.Yakar ciğerini buhar olur sular.Sırrım okyanusa varmalı.Ve hep orada kalmalı. Kimse bilmemeli.

Öyle bir aşkla sevmelisin ki beni,sana bütün benliğimle bağlanabileyim.Senin için tereddütsüz canımı feda edebileyim.Son nefesimde bile adını söyleyerek ölebileyim aşkın uğruna.
Denizler yetmez o an cansız bedenimdeki günahları çıkartmaya. Okyanuslar arındırmalı ruhumdaki kirleri.En derinlere batmalı bedenim.En derinde kalmalı.
Okyanus gerek ey aşk, okyanus gerek.
Denizler,
Denizler yetmez bize.