Denizler Yanıyor Şiiri - Atilla Durukan

dün gece bir bahçede oturdum bir masaya
gözlerimle semaya baktım sessiz sedasiz.
ay ile yıldızların yanyana gelişini,
hayret vede merakla bekledim bitişini
yıldızlar yavaş yavaş ay; ın yanına geldi
bulutlar her taraftan etrafını çevirdi
önce yıldızlar bir arada birleşip, kaşların ı yaptılar
bulutlardan bir demet saçların oluştular
daha sonra ay geldi oturdu gözlerine
var olan bu tabloya inan durdu nefesim.
uzattımellerimi yüzüne sürmek için
ellerim yetişmedi boşta kaldı ümidim
benim bu halime acıdı koca evren
denizler alev alev gökyüzü de aglıyor,
topraktaki her damla sessizce can veriyor.