Mahyalar Şiiri - Dağlar Özügüç

Denizler kararsın

Hangi gönülün gamının esiriyim ki?
O gönül gamının benden haberi olsun
Belkide sitemkar gamzedeler haklıdır
Burdayız diyemedik ki kaderde bizi görsün
Hele direnmeyi hiç akıl edemedik
Söylüyorum artık çok yorulduk
Her cümlede bir umut ışığı aramak
Gölgelerin izinde yol bulup yaşama tutunmak
Bu yüzden kendi karanlığı ile yüzleşmek
Geleceği olmayanlara zor geliyor
Bırak gölgelerinin siyahı suya aksın
Memleketin denizleri tümüyle kararsın
Kararsın gözlerim bakamasın yüzüne
Yıllardır gökte parıldayan gökkuşağı
Mahyaları sönmüş minareye dönsün
Seni unutursam eğer yıldızlar yere dökülsün
Gecenin karanlığının hararetinden dibi tutsun
İşin sonundayım bununda farkındayım
Hikayem yazılacaksa bari ben yazayım
Kibirli kişilere mütevazi olmaya gelmez
Hasret çekmekten daha ağır ne var?
Hasret sırtına bindiği kişinin tepesinden kolay inmez
Karanlığa alışanın karanlığı hiç bitmez