Denizler anladı beni

Kâğıt boş kalbim gibi
Aklım karışık dalgalı denizler gibi
Kır çiçeklerinin taze kokusunda seni arar oldum
Dünya yalnız
Odada ben yalnızım
Eşyalar, çalan müzik ve ben
Ama olmayan tek sensin yine
Aslında burada olsan bile yoksun
Hep kalbin başkasının kollarında hatta koynunda
Bugün denizi gördüm
Sana daha yakındım o kadar uzakken bile
En azından denizler anladı beni
Senin asla görmek istemediklerini
Masanın üstündeki kadehim beni bekliyor
Senin asla beklemeyeceğin gibi
Sigara kül tablasında bir aşkla duruyor
Senin asla yanmayacağın aşkla yanar gibi
Sehpa bile altındaki halıya bağlı ve onunla uyuyor
Sandalye camın önünde durmuş rüzgârı bekler
Odada yalnızım çünkü
Eşyaların bile aşkı belli
Yalnızca ben çöpe atılmış eski bir paspas misali
Eşsiz ve yalnız
Dinleyecek aşk şarkısı bile bulamıyorum
Kadehim sigarayla buluşurken
Yine üçüncü kişi benim
Gece yanından kalkılan ve terk edilen yine benim
Ve bugün denizi gördüm
Sabahtı, belki de akşamdı kim bilir
Ne de olsa gece de gündüzle birlikteydi
Ama denizler anlamıştı beni
Yalnızlığımı ve sana olan özlemimi
Sen onunlaydın çünkü o senindi
Ben var olmayan bir hayaldim belki
Onunlayken düşündün mü hiç merak ediyorum
Ama o kır çiçekleri cevap vermiyor
Yine odada yalnızım
Kurumuş kalbimin seni düşünecek gücü yok ki
Sarhoş olsam kolay mı olur gülmek
En azından denizler anladı beni.