Denizle Mehtap Şiiri - Musa Can Demiralay

Kıvrılmış bir yerden yol, saçın kadar keskin
Ve bir yerlere gitmekte akanca sular gibi
Ve belli gittiği yerler belirsiz olduğu kadar
Dökülmüş bir kadeh ancak o kadar günah olurdu
Ve ancak bu kadar günahkar olurduk
Oturup konuştuğumuzda
-denizle mehtap sormuşlar mı beni-
Hatırlar mısın ki birkaç satır sonra
Şimdi adını bile bilmediğimiz bir şehirde
Beyazlıklar arttığında rüzgarımızda
Bakışlarını görmeden de anlarım seni
Yeter ki
-denizle mehtap sorsunlar beni-

Kıvrılmış bir yerden kaderimiz
Ve yeniden yazılmış akdenizde
Belki de asla okunmayacak bir kalemle
Görünmez bir suya belki
Sadece ay ışığında görülebilen
Ve sadece istediğinde hatırladığın
Ve unutup unutup yutkunduğun
Bir yazı bu
Yine de
-denizle mehtap sorsunlar beni-

Kıvrılmış bir yerden
Ben hep yarım kalıyorum
Ve hep yarım gidiyorum senden giderken
Bir gün tamam olma ihtimaline inanarak
Ama yine de gözlerin
Hala tamam edecekmiş gibi
Bu şiirde sen iyisi mi
Sadece beni düşün
Aşık olmasan bile
Çünkü
-denizle mehtap sordular seni-