Denizle Hasbihal Şiiri - Perihan Karakaşlı

Fırtınalı bir gün seyrediyordum denizi sahilde
Kudurmuş bir aslan gibi köpürüyordu bu yerde
Yüzü kararmıştı hiddetten
Beyaz kopükler saçıyordu şiddetten

Fırtınayla boğuşuyordu kızgın deniz
İsyan ediyordu haksızlığa anladım şüphesiz
Sordum, ey deniz nedir bu sonsuz ıstırap sende
İçimdeki acı hislere benzetiyorum bu halini bende

Nedir derdin bana anlatmazmısın?
Unuttunmu? sende benim sırdaşımsın
Büyük bir hiddetle dalga gönderdi birden
Kızmıştı bana fakat gücenmedim sahiden

Demişti ne hakla içimdeki feverana karışırsın sen
Üzülmedim hiç onu anlıyordum ben
Kendime benzetirim seni her halinle deniz
Bazen durgun halinle, bazen ıstırabınla
Bana benziyorsun şüphesiz

Nerde? o tatlı maviliğin uysal durgunluğun senin
Istıraplıya teselli verirdin kollarında heryerin
Uyuturdun ümitsizi sonsuzluklarında engin
Niye teselli vermiyor kimse sana yokmu dengin?

Birden fırtına kesilir, durulur deniz ansızın
Istıraplı dalgalar sakinleşir kesilir her sızı
Uysallaşmıştı deniz geçmişti her hızı
Şimdi olmuştu sanki güzel bir peri kız

Ona fısıldadım yavaşça sessiz sessiz
Üzülme vefalı dostunum ben senin deniz
Her zaman teselli ederim
Seni yalnız anlıyorum ben sevgili deniz