Denizle Düello Şiiri - Ahu Parlar

deniz,
bak yine burdayım

silahsız
savunmasız
ve bir başıma.

dokunsalar ağlayacak
derler ya
dokunsalar ağlayacağım
-inanmazsın...

deniz,
bu sabah İstanbul ayazında
uyandım.

yatağıma kokun sinmiş...

ellerimi kesti
şehrin soğuğu
kimsesizliği

ne oldu?
ne var, deniz
gölgeler üşüşmüş
gözbebeklerine.

kötü bir haber mi?

yüzün bulutlanmış
çalkantıdasın
ürperiyorsun
-yanıtlayamayacağın sorular sormamalıyım,
biliyorum...-

nasıl istersen.

uzak durma
öyle,
deniz.
eksik kalırım.
yoksun,
yarım
sokak lambası yalnızlığında

ateş böceklerinden
medet uman
bir sokak lambası
yalnızlığında
kalırım

öyle...

deniz,
dün
kendimi kandırmayı bıraktım:

sular çekiliyor...
ağlar takılıyor balıkların sırtına
dalgalar yırtılıyor
bir bir

gözlerimi çıkarıp
baş ucuna bırakıyorum.
korkma,
canım hiç
acımıyor.

tenini
elini
çekip aldığında
benden

ölmüştüm zaten.