Denizkızım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir fener ışığı indirdim karanlık denize,
Tıpkı bir ip merdiven gibi derinlemesine,
Belki tutunup çıkarsın diye sulardan
Ipıslak bir denizkızı gibi;
Üstün insan,
Altın balık.
İzin-mizin verirse eğer
Deniz dibindeki
Kırallık.
Belki birlikte otururduk
Islak bir kayanın üstüne,
Elin elimde, dizlerin dizlerimde,
Sana kavuşmuş olmanın sevinci gözlerimde,
Işıl ışıl bakışır dururduk karanlıklara inat,
Tüm sevenlerden, sevilenlerden daha mutlu olurduk
Kat kat.

Güzelim benim, yavuklum, denizkızım,
Saçları deniz dalgalım,
Gözleri deniz pırıltılım,
Sözleri sulardan durgunum,
Çektikçe çekiyorsun beni enginlere, deniz gibi
Ve benim sana artık kulaçlarım yetmiyor,
Ayrılığındır düşmüş yüreğime,
Terketmiyor.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >45-46/100)