Denizkızı Efkarının Yazdırdıkları

Ver felaket üstün körü bir gazaba hapset
Ver felaket beni ele güne muhtaç et
Bu hangi meleğe yakışır ki denizkızı
Kurak bahçesinde efsun yetiştiren bedevi
Figanıma paha biçerse şayet
Susacak dünyanın karanlık yüzü
Buluğ çağını tamamlayacak mutluluk
Sinemde hüznün kalacak isli geceden
Kokun duyulmayacak penceremden
Damarlarımda şahmaran zehri
Böyle umudu somut şiire tövbe
İçten fethetme çağındayım kaleleri
Senin kalbin sarp kayanın üstünde
Ne zaman kalemi elime alsam
Gözlerin kelebekler uçurur gökyüzüne
Nefesin kara bulutları boğar
Hicran çağımın nazlı süreyyası
Kaç hıçkırığına yeter tahammülüm
Seyrin bile zeval veriyorken kalbime
Bu canhıraş feryadı nasıl sahiplenirim
İrem bağlarının nefsi gül kızı
Nice anı sensiz yarım bıraktım
Anaç bir sancıyla kızardı şafak
Sabah meltemini sana bıraktım
En asi kelimem ayakucunda
Uysallığın kemendidir boynumda
Konması imkansız kalbimi vurdun
Bu avdan ne kadar düşer payına
damla nazarından ürkerken kainat
aklı selim işi değil yaptığım
kaç nehir ömrüme kan taşıyacak
fersahını bilmem,izini bilmem
işte alınyazım,bak işte çilem
bir ömür ardından şiirler yazmak
hazanıma müddet çizemiyorum
düş diyarını varederken nazlı tenin
bir mecalsiz bakış takıyosun gözlerime
bu neyin nişanıdır
bu nasıl bir kaybetme abidesidir ki
seni göremiyorum
dilim tökezliyor adını söylerken
uykuyu unutmuşum aşkının nihayetinde
şark fasıllarında gece giriyor yatağıma
buruluyor yıldızların yüreği
senin gökyüzüne taşınacaklar
seni görüp bana anlatacaklar
birlikte ekmek keseceğiz sensizliğe
seni birlikte bekleyeceğiz
fezama gel bu uğursuz uğraşları yakayım
sana çalan bir şiir yazayım körpecik aşkımla
babil kulesinin gözü yaş kızı
vurgun yesin seni bensiz bilenler
kırıldı elinde el bilmez fikrim
kaskatı kesildim,hevessiz kaldım
zemheride vuslat var mı sinenle
elimi açıpta rabbe yalvardım
beni ondan onu senden ayırma diye
ver saadet bir ömür yüreğine hapset
ver saadet al yanına kölen et
bu senin gibi bir meleğe yakışır denizkızı

(18 temmuz-10 ağustos 2006)