Denizkızı Şiiri - Osman Çetinkaya

Sonsuz bir mavide bulmuştum kendimi
Bir gece yarısı, nedensiz
Bir arayıştı bu biliyorum
Geceleri rüyamı yazan gözlere tutulmuştum besbelli
Nerdedir, ne yapar denizin kızı
Yakamozlarını izlerken denizin
içimde dualarla
Çık dedim artık, çık yakamozlardan
Böyle bir aşk yaşamadı bu yürek
ve yaşamaz böyle bir sevda hiç bir yürek
Mehtabın ışıkları vururken denize
Gözlerimi kırpmadan baktım sonsuza
Seni aradım gece boyunca
Gücüm kalmadı
Yorgun bedenim
Kan çanağı gözlerim
Bağırdım kayalara vuran dalga seslerine
''Seviyorum seni, seni'' diye
Yankılandı sevdamın sesi mavi denizlere doğru
Çöktüm dizlerim üstüne
Ağladım..
Ağladım yıldızların ışığıyla yansıyan ıslak saçlarına bakarken
denize düşen gül yüzünün resmi dalgalanırken
Ayağa kalktım,
Yürüdüm sahil boyunca
Bir ayak izlerim kaldı kumsalda
Birde gözyaşlarım
Denize ağlayan gönlüm
Çık yakamozlardan artık
Gel..
Al...
Senindir...
04 KASIM 2004 ŞIRNAK