Prozac en hassas hücremden vuruyor. İçinde sen inliyorsun; hoşuma gidiyorsun. Beyaz vücudun bir nezlenin mendili gibi. Islaksın ve nihayet eriyorsun. En gizli sırların defterini buluyorum. Sevdiklerini yazıyorsun göz ucunla. Yokum. Yerine kaybediyorum defteri. Çığlık atıyorsun. Sen kayıp bir denizkızısın ve farkında mısın? Ölüyorsun.
01.05.05
Kayıt Tarihi : 28.11.2005 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!