Çapkın güneş, sıyrılır denizin koynundan
Deniz bilir huyunu güneşin.
Yüzü kızarır,
Güneşin giderken verdiği öpücük yüzünden
Sevgi sözcükleri haykırır ardından deniz, güneşe
Martılar iğnelerken koynunu denizin
Yalnızlığından faydalanarak...
Anasının bağrından koparırmış gibi yavrusunu
Deniz ağlar dağlara bırakır göz yaşını
Güneşin geri dönüşü dindirir ancak acılarını
Koynuna saklar kızıl saçlı aşığını
Okşar, aşk şarkıları mırıldanır kulağına
Acısını çıkarır yalnızlığının...
Ve gecenin sessizliğinde,
Homurdanır yaşlı bir kadın gibi deniz...
Anlayınca sabah 'ın yaklaştığını...
Cihat YiğitKayıt Tarihi : 25.6.2010 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cihat Yiğit](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/25/denizin-sesi-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!