denizin Nabzına ayarlanan şiir

erkekler tavla oynuyor
memleket hayrına
yılışan kahvecinin önünde
karadeniz kara kara düşündürürken
fındık alımlarını
çay verimlerini
hamsisiz geçen yıllarda
kimin adı kırklara karışır
çıplak bir avrupalı için

yeryüzünün söküklerini dikiyor kadınlar
güle oynaya
yogun bir tempoda
karadeniz taşıyarak
ankara inşa etmek kolay mı
yeşil bir cennette
yemyeşil intihar
caydırmaz vatana çorap örülmesinden
daha doğal ne olabilir

kirpikleri buz tutmuş kızlar
buğulu gözlerle sibiryaya bakmaktalar
saf
temiz
berrak bir rüya gibi
uyansan benim gibi
cascavlak kalırsın
ülkenin orta yerinde
kuru bir ağaç gibi

oğlanların burnu akıyor
kalemler oynamadan
flaşlar patlamadan
oğlanlar nasıl da şaşkın
ben ne kadar şaşkınım
hayvanlara geçmiş alışkanlığım

bir bokum ben
şu karanlık sokaklarda
yüzme de bilmem gezme de
bedim benzim değişir
değişir huyum
her çalkantılı erkek gibi
bir daha ağlamak üzere
işte gidiyorum
cesur bir gülümseme dudaklarımda

15 Mayıs 95
Başkale