Ah Sevgili...
Toprak mısın, deniz mi?
Alsam ellerime seni tutamıyorum.
Sarılsam boşluğu sarıyor
Bedbaht oluyor kollarım
Yaslasam sırtımı dost sırtı gibi
Kaçarsın sırtımı dönemem sana
Bir mavi umman gibi ışıl ışılsın
Aldanıpta girsem koynuna
Kurtaramam kendimi boğuluyorum
Dalgalar kendine çarpmaz hiç bir an
Gözyaşların sadece beni ıslatır
İçinde fırtına kıyamet kopsa
Yarın süt limansın eser yok dünden
Ne kopan fırtına, ne kıyametten
Başı dik bir kaya güçlü yürekli
Yanındayım hiçbir yere gidemem
Hırçın dalgalarınla gel eteklerime
Şikayet edip te seni terketmem
Ah Sevgili...
Bire bin veren toprak olsaydın
Şevkatli kolarınla beni sarsaydın
Deniz gibi mağrur değil
Mütevazi toprak gibi
Ölüncede kucağına alsaydın.
Kaya gibi güçlü olsam ne çıkar
Hırçın dalgalarınla beni erittin
Yalancı, asi, denizsin bildim
Susuzluktan kollarında can verdim. 21/01/2006
Kayıt Tarihi : 4.5.2007 08:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu yetilerin geri dönmesi temennisiyle...
TÜM YORUMLAR (2)