Denizin Kokusu Şiiri - Hamit Atay

Denizin Kokusu

Denizin kokusu sarmış beni,
Martı çığlıkları düşüyor içime.
Rüzgâr saçlarımı değil,
Geçmişimi okşuyor usulca.
Kıyıya vuran her dalga,
Bir hatırayı getiriyor geri.
Bir gidişin tuzu var hâlâ
Yanaklarımda kurumayan…
Ayaklarım suya değmiyor artık,
Sanki deniz de çekilmiş biraz.
Eskisi gibi sarılmıyor sahil,
Sanki küsmüş,
Sanki o da terkedilmiş biraz…
Bir iskele var uzakta, çürümüş,
Seninle yürüdüğümüz tahta kalaslar,
Şimdi başka ayak seslerine aşina.
Ama ben hâlâ o ilk adımdayım,
Sen dönüp “Burada kalalım mı?” demiştin ya —
Orada kaldım.
Ufuk çizgisine bakıyorum dalgın,
Sonsuzluk gibi,
Gidişin gibi…
Dönüşü olmayan her şeyin
Başlangıcı gibi.
Denizin kokusu sarmış beni,
Ama bu koku,
Bir yaz akşamı neşesi değil,
Bir vedanın,
Bir “artık yok”un kokusu…
Ve ne garip…
Yine de solumaktan vazgeçemiyorum.
Acıtsa da,
Yakan tuzuna rağmen…
Denizi unutamıyorum.
Seni unutamıyorum.
Hamit Atay