seni,
taşlı kıyılarda
kaydırak taşı arar gibi
aradım...
bulunca da
çocuklar gibi
sevinç çığlıkları attım...
sonra,
eğildim,eğildim
suyla aynı seviyeye geldim
ve son gücümle
suya paralel olarak
seni en uzaklara yolladım...
ardından da
suya batana kadar
bir...iki...üç...dört...
beş..altı...yedi...
diye saydım...
anladın değil mi?
seni,
kıyıların yerine
denizin kızı yaptım...
Fikret Turhan-Yalova,
08.08.2016
Kayıt Tarihi : 8.8.2016 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!