Denizin Kıyısında Şiiri - İsmail Uysal

Önüm imbat, ardımda karayel esip durur
Bekliyorum rıhtımda, ne bir gemi ne sandal
Gittiğin günden beri izlerim denizleri
Döküldü gözümden fer, dizde kalmadı mecal
Silmişler denizden de bıraktığın izleri
Kıyısından can alır dalgalardaki gurur

Gitmiştin, artık yoktu gözlerindeki ahu
Korku, yüreğimdeki aslanı esir aldı
Kafesine tıkılmış bir zavallıyım şimdi
Bana bu denizlerin bir tek kıyısı kaldı
Aşka inanıyordum, martılar şahidimdi
İnanmasaydım bunca üzülür müydüm yahu!

Anladım ki yaşamak sensizken başka hüner
Zemheride kardelen aramak gibi bir şey
Anladım ki unutmak safsatadan ibaret
Keloğlan'ın saçını taramak gibi bir şey
Sensizlik, günden güne devleşen bir garabet
Görünce dehşetinden çatladı ortadan yer

Sokuldu yamacıma sonra bir pirifani
Nazarı soğuturdu insanı yaşamaktan
Yüzde bezgin ifade, dilde eski bir masal
Çalınmış gibi sanki gülüşleri dudaktan
Aldığı yükten beli bükülmüş ki ihtimal
Hali özetliyordu dünyayı; malayani...

Oturduk aynı banka iki yorgun mülteci
Sustuk, okyanusları boğarcasına sustuk
Bilsen, neler anlattık yaşlı gözlerimizle
İçimizden sıtmalı kaç zemheriyi kustuk
Deniz ayrı dertleşti sonra her birimizle
Deniz... Üstü ayrı dert, dibi üstünden feci...

Bakışındaki ağıt yüzüne yansıyordu
Bin yıllık savaşları taşıyan izi vardı
Bir şakağı Akdeniz, biri Karadeniz'di
Konuştu, ortalığı reyhan kokusu sardı
Dağları sıra sıra sanki karşıma dizdi
Sustu yine, sükutu evreni taşıyordu...

Gitti, ardına bile bakmadan ağır ağır
Konuştuğu her cümle yüreğime nakşoldu
Evlat dedi: "Sırrını kusma denize bile..."
Kahverengi gözleri sözü bitmeden doldu
"Yaksa da ateş seni kilit vurmalı dile,
Zira, derdine ağyar hem kör olur, her sağır. "

"Yaptığın hayrı suya yaz, sonra unut dedi
Gayesi aşk olanın yolu hicrana çıkar
Laleden gül kokusu çıkmaz, uğraşma evlat
İnsan, sudur; Allah'tan geldi ve O'na akar
Zarara uğrasan da doğrudan şaşma evlat
Diken olsa da gelen yüreğinle tut" dedi.

O sustu ben dinledim, o konuştu ben sustum
Sükutu, sözlerinden daha çok şey anlattı
Doğruldu, acı acı seyretti dalgaları
Her bakış denizdeki manaya mana kattı
Gözyaşları büyüttü denizde halkaları
O sustu ben kalbimi gözyaşlarımla kustum.

Gitti, ardına bile bakmadan ağır ağır
Ne kadar benziyordu gidişine, gidişi
Kaç taşı çatlatırdı, sükutundaki sabır
Kaç taş çatlayasıya dayanırdı er kişi
El yumruğu bilmeyen, yumruğun balyoz sanır
Gittin, ardına bile bakmadan ağır ağır.