Denizin Kentini Yaktım Şiiri - Yorumlar

Allah rahmet eylesin şairlerin efendisi. sevdanın kor aleviyle geldi geçti.

Denizin Kentini yaktık
İstanbul'u yaktık ve İstanbul bizi yaktı
Kafamızın ortasında siyasi çaresizliğimizle yaktık
Kimimizi koparmadı ki çocukluğumuzdan
İnsanlığı bir millet kopardı
Türk'ü ta orta Asyalardan kopardı
İmparatorluklardan miras kaldı aldık ve uygarlığı bıraktık
Antik çağda tiyatro iken toplanma yeri
Biz cem ettik cami yaptık
Büyük camiler de yaptık küçük camiler de yaptık
Zorunan zorunan kültür salonlarımızı koruya bildik
Zorunan zorunan asgari ücreti birazcık olsun artırabildik
Bıraksalar hep cami yaparız miskinleşir geberip gideriz
Batıyla Doğu arasında Allah izin vermez Türk'ün miskinleşmesine
Son şansımız Atatürk hala Atatürk, Atatürk'ü aşmak uzaya arşınlanmak.
Güzel ve anlamlı bir şiir.

Allah'ın 99 güzel esması içerisinde "tanrı" diye bir ismi yoktur. Tanrı ismi Şamanizm'de geçen bir isim olup manası da gök ilahı yani güneş demektir ve orijinali de "Tengri" dir. Ayrıca: Allah kendi isimleriyle oynayanlar için "A'RAF" suresinin 180. ayetinde şiddetli azap tehdidinde bulunuyor.

Her dönem eski güzelliğine özlem var demek ki İstanbul'a. Şimdi bu halini görseydi ve yaşasaydı kimbilir neler diyecekti.

Doğrusu üstadın vasat şiirlerinden biri bu şiir.
Ruhu şad olsun.

103 - ÖZÜNE DÖN İSTANBUL - DENİZİN KENTİNİ YAKTIM

DENİZİN KENTİNİ YAKTIM

Denizin kentini yaktım
Vızıldayıp duran kafamın ortasında
Denizin kentini yaktım
Hurma şırıltılarıyla

Denizin kentini yaktım
Beni çocukluğumdan koparan
Denizin kentini yaktım
Bir kent kadın kabuklarından

Denizin kentini yaktım
Miras kalmış bir alevle
Denizin kentini yaktım
Veli ağaçlarla kalbi atan mermerle

Tanrıyı anarak kalbi atan
Cami sütunları boğdu
Sararmış gözyaşlarıyla
Kararmış denizin kentini

İstanbul ey sevgili şehir
Dön dön karadan gelen sesime
Son veren zaman yatırında
Denizden getirilen biçimine

Sezai KARAKOÇ

ÖZÜNE DÖN İSTANBUL

Şu işkenceye dönüşen şehrin gürültüsünü, şadırvanların şırıltısıyla bastırmaya çalışıyorum. Camilerin koyu gölgeli avlularında huzur buluyorum.

Bu kentte geçtim çocukluk dönemimden gençlik dönemime. O zamanlar çocuklar mutluydu, kadınlar kadın gibi kadın… Şimdilerde kabukları kalmış, özleri uçup gitmiş.

Atalarımızdan miras kalan şehri koruyamadık. Hâlâ ağaçlar huşu içinde sallana sallana zikirlerine devam ediyor olsalar da betonlaşan metropolün hali içler acısı! Mermer mezarlarla tıklım tıklım dolu karman çorman bir mezarlığa benziyor.

Batı rüzgârlarının tozula isiyle kirlenen talihsiz deniz kentinin yüzü gün geçtikçe kararıyor. Tevhidi haykıran, asırlık cami sütunları için için ağlıyor. Ilık ılık akıyor gözyaşları, buz tutan yanaklarından.

Düş güzeli İstanbul! Sevdiğim şehir! Vazgeç artık modernleşme özentisinden! Kurtar kendini batının pençesinden! Karadan esen ulvi rüzgâra dön yüzünü. Tertemiz Anadolu’nun rengine boyan. Bırak o Avrupai havaları! Özüne dön!

Onur BİLGE

kentler yanarken çıkardıkları hurma şırıltılarıydı alevlerin içinden çıkan,
şairin yalnızlık kentlerini görür gibiyim ruhundan buhar buhar çıkan

Denizin kentini yaktım
Vızıldayıp duran kafamın ortasında
Denizin kentini yaktım
Hurma şırıltılarıyla

kaleminiz daim olsun hocam tam punımla selam ve dua ile

denizin kentinde bir sarışın çocuk

yanık tenine usul usul su sızar

oradan koşar sabahın ahengine kuşlar

oradan denizin kentinden

dünyaya yayılırlar..

@..

herkes 'ben' liğini sergilerken
utandım sana karşı ben demekten...
ne varsa birbir çıkarmaya başladım
hayatın ortasında
beni gerçeklikten uzaklaştıranları
aldım elime attım gemime..
kazanmak ki ! en büyük muradım
kaanmak için ahirsevgiyi
gemileri
yaktım ! yaktım!..
yaktım gemileri.....

ustaya..saygımla..
pınar