Denizin Bulanık Maviliğinde

Zor buluşma:
Soluğumuzu saran gök,
o her şeyin sığdığı koca göz
anımsattı bize düşlerin kaynağını.
Kucaklaştık hoyrat oyunlarla
düşürdük gülleri
bir yakına, bir uzağa.

Ve aylar sonra
savunmasındayken
çiçeğe durmuş aşkın,
zorladık sürgüsünü
yokluğa açılan kapının.
Boşa çıktı uzun hazırlanmışlığımız,
Yalpaladı gülün içinde maceramız.

İçime akan yaşlarla
yazmıştın defterime,
o bıçak bıçak kopuşun inceliğinde:
-yitip gidiyor her şey
denizin bulanık maviliğinde!

Bellekle küs zamanın burgusu
onca yıldır oyuyor içimi,
onca yıldır
onarılmaz olanın sakin öfkesi.

Sen orada şimdi,
gelgeç bir iklimin
düşlediğin yelinden
sorular ediniyorsun belki.
Sorular:
-o yavaş mızraklar ki-
gözlerin
uçlarında birer temren.
Sorular ki,
kırılgan dallarına bahçemin
düşer irigöz yağmurlar gibi.

Söyle,
ey uzak sevgili, söyle
şimdi yine; orada öyle
yitip gidiyor mu her şey
denizin bulanık maviliğinde?