Denizim Yok Oldu Şiiri - Bulent Kiroglu

Senin yokluğunda özlemi öğrendim ben,
Duymak istedim sesini, görmek istedim gözlerini yeniden.
Sakladım giydiklerini hiç gitmesin kokun diye tenimden
Uzandım uzandığın yere düşledim seni belki gelirsin diye.

İstemedim bilerek üşüdüğünde beni giydiğini,
Belki sen getirirsin dedim bir kez daha görmek için beni,
Belki getirmezsin hiç unutmamak için sevdiğini,
Belki de unuttun hem sevdiğini hem sevildiğini.

Ağlattın beni yine bu akşam,
Mutlu bir insan sesiydi benimle konuşan
Seninle anlaşan başkası var anlaşılan,
Hatırla isterim herşeyi seninle yaşanan.

Kaçmak kolay gelse de kovalar gerçekler bizi,
Mutluluk uzak değil aslında, sevebilsek birbirimizi,
Deli de aşık de ne dersen de
Çok iyi bir insansın yine de.

Seninle girdim yeni bir yaşa,
Seninle girdim yeni bir yaşama,
Sevmeyi öğrettin bana duygularımı vurdum kıyılarına.
Yardımcı olmak isterdim sana biraz daha güvenebilseydin bana.

Zor yaşamlar, karışık insanlar, hızlı giden arabalar,
Akıp giden bir zaman, yetişemeyen insanlar,
Batan bir güneş, doğmaya hazırlanan yeni günler,
Soğuk bir hava, aklı karışmış bir deniz.

Isındıkça hava buharlaşıverdi koskoca denizim yok oldu galiba,
Oysa ne de güzel dalgaların vardı, acıtsa da kıyıları,
Köpüren sendin, duyguların vardı, incitse de insanları,
Alıp götürdün beni uzaklara getirecek denizim yok oldu galiba.

Bir resmini çok gördün bana, belki de korku verdim sana.
Hata yapmak da yaradı bana bir insan daha tanıdım
Bir yıldız daha kaydı, masumlar bir başka aşka kaldı.
Denizim yok olsa da gönlümün denizi okyanus oldu.

Hatırladın mı?