Denizim ve Sen Şiiri - Feyzullah Evcil

haki bir gecenin sessiz çığlığında,
Yangın kırmızısı ufuklara bakıp,
İçimdeki sessizlikle konuşuyorum......
Ören dağından;
Sıcaklığımı alan,
Meltem....
Bana türkü söyler gibi dokunuyor....
Bana dokunup belkide,
Sevdiceğime benim sıcaklığımı götürecek....
Yokluğumda üşümüştür....
Yokluğunun nöbetini tutuyorum,
Ürperen geceyle sarmaş dolaşım...
Denizimin kenarında büzüşmekten,
Denizimin çırpıntısında kaybolmuşum.
Islak kumla savaşıyorum...
Yüreğimdeki kaleyi kumlara resmediyorum....
Hırçın denizimin dalgaları,
Sanki olamaz diyor....
Kalbin yokki senin,kalen olsun...
bırakmadınmı?
Mavinin derinlerinde...
Bir balıkçı kadar olamadın....
Tutamadın mavimin derinlerinden sevdayı....
Dalgalarıma dayanamadın..
Git artık....
Git
Ayrıl artık...
Yavaş yavaş ağrılarımı unutup kalkmaya çalışıyorum...
Doğruluyorum...
Yürüyorum bilinmiyene doğru...
Aslında;
Denizimden ayrılamazdım,
Güneşim benimle beraber olurdu,
Güzellikleri paylaşırdık birlikte.....
Helede hüznü paylaşmak,
Ustamın dediği gibi neşemiz olurdu....
Ama artık hayal oldu....
Haki bir gecenin sessiz çığlığında,
Yangın kırmızısı ufuklara bakıp,
İçimdeki sessizlikle konuşarak......

20 ocak2012
22:10