Denizim Şiiri - Ozan Efe

denizim
yufka ekmeğim gibi
sepilenmiş kokuyor
an geçmiş buradan
gördüğüm evler delik deşik
kusmuş namlular

acılı anlardan
acımasız paletlerin
izi yollarda
binalar terkedilmiş
kıyıları yalıyor denizim
gövdesi silinmiş durumu sorma

kül olmuş
boşa gitmiş emekler
insan olmadık yerler
kırılmış dökülmüş
terkedilmiş şehir
ören yerlere benzer

bahçelerde ses yok
dalların ucunda asılı
kalakalmış masmavi
yukarıda gök ötede denizim
an kederi
toprak veyseli basmış bağrına

bakıp bakıp bir yerlere
gözler nedense hep suskun
içimizde ses düğümlenmiş
dudaklar uçuklamış
gelende gidende bıçaklamış
maraş korku içinde kalmış

19:46 13.06.2009denizli