Özlem Özeren

ŞİİR

TAKİPÇİ

Denizi Yakmak

Sabahın körü
Yolun basında duracaksın ve
Gözlerini sonuna kadar dikip
Çıkacaksın yola
Yürürken gördüklerine şaşıracaksın
Şaşırma! Ne gerek var?
Sevgiyle, umutla, özlemle izle yeter
Hiç mi görmemiştin denizin kayalarda
Tuzlarını nasıl bıraktığını
Ya da kabuk değiştirmiş yengeçleri
Kıyıya atışını
Tabi, görmüştün ama böyle değil
Daha çok göreceksin denizdeki isyanları
Dalga dalga, köpük köpük coşacak deniz seni görünce
Kayalardaki martılar selam verecekler
Dalgalar sadece ama sadece senin için şarkı söyleyecek
Yunuslar bir sıçrayışta yükseklere çıkacaklar
Yükseklere...
Bulutlara...
Bulutlar ağlayacak seni görünce
Hayır hayır üzüntüden değil
Mutluluktan...
Geceleriyse yakamozlar göz kırpacaklar
Senin için sadece senin için!
Sonra yavaş yavaş uzaklaş oradan
Yolun sonuna doğru
Sihrini bozmadan hiçbir şeyin
Suya karış git...
Git ki; oradaki düğünleri, kervanları gör
Git ki; deniz yıldızlarının işlediği dantelleri gör
Git ki; yakamazların yangınını...
Git ki; denizin alev alev yanışını gör.
Gör ve sadece izle
Karışma, yoksa
Yoksa kaçarlar, ürkerler senden
Yolun sonuna geleceksin
Belki de üzüleceksin ayrıldığına
Belki başa dönmek isteyeceksin ama
Vakit olmayacak
Ama her gördüğün deniz
Her gördüğün balık seni başka
Çok başka yerlere götürecek
Eğer başa dönme fırsatı bulursan
Onlara benden selam söyle
Belki bir gün ben de katılırım düğünlerine
Kim bilir?
Hep beraber denizi yakarız!
Külü bile kalmaz
Belki sende katılırsın o gün bize
Buluta, aya, yunusa, dalgaya, yakamoza, denize
Ve bana...
Ve bendeki bize...
Bendeki ikimize.
Hatta belki yolun başına bile döneriz
Yürürken bu kez tanıdıklara selam veririz
Ve yine yolun başında
Yeni denizlere açılmak aklımızda
Ele ele verip dalgalarla
Denizi yakarız, bin bir umutla...