Denizi Olmayan Şehrin Çocukları

Denizi yoktu şehrimizin...
Taşa,toprağa gökyüzüne aşıktık...

Taş kırıldı,toprak sürüldü,gökyüzü kapandı...
Hüzünlendik!

Denizi sevmeye çalıştık...
Boğulduk!

Gergin bir haykırış sardı içimizi...
Sessizce utandık!

Denizi olmayan şehrin çocuklarıydık biz...
Dağların ufkuna dalardık hergün...

Martı yoktu hayallerimizde...
Serçeye gönül kaptırtık her birimiz...

Serçeler göç etti...
Hep yanlız kaldık!