Denizi Olmayan Şehir Şiiri - Emrah Kurt

DENİZİ OLMAYAN ŞEHİR
Işığıyla aydınlanmak dururken
Karanlık kuytularda geziniyorsun hep
Tenha yol kenarlarında duruyor
Güneşe hesap soruyorsun
Cevabı olmayan sorular aklında
En çokta kendini yoruyorsun
Yanaklarında kavuruyorsun rüzgârı
Kendi ışığınla parlamak varken

Gamzende ihtimaller biriktiriyorsun
Hep ağlamayı ve gülmeyi deniyorsun
Sevme yetisini sınıyorsun kalbinin
Aşkın kavislerinde geziniyorsun
Ruhun çeperleri kırılgandır bilesin
Kurumuş nehir yataklarından bile
Oysa sen, en az bir gül kadar kırmızı
Gamzende isyanlar büyütüyorsun

Yollara çıkmayı bilmiyorsun daha
Dünya denen bu yaldızlı levhanın
Her yerinde ismin anılsın istiyorsun
Sürreal, egzotik, avangart bir edayla
Yüzüne hep maskeler takıyorsun
Oysa hayatımız ancak bir yol filmi olabilir
Buruk bir vedayla çekip gidecegiz
Sen yollara çıkmayı bilmiyorsun daha

Parmaklarınla dalgalar çiziyorsun boşluğa
Denizi olmayan bir şehirde yüzer gibi
Kalbinin kıyılarında tekneler batık
Birgün açılırsan sonsuzluğa
Eteklerin rüzgârla salınır belki
Kirpiklerinde serin deniz suyu
Gözyaşını gizlemeden ağlayabilirsin
Denizi olmayan bir şehirde gezer gibi

✒ Emrah İslam Kurt 13.07.2023