Denize Karşı Ağlayan Adamın Şiiri

Yaşam feryâd ederdi içimde
Çığlık çığlığa susardım
Aşkını öldürmeye çalışırdım
Tadını bilmediğim yabancı dudaklarda...
Bir odanın kapısını çarpıp çıkmamla başlardı seni her terkediş,
Senin olduğun bir başka odaya girmemle
Biterdi...
Bir koku sinerdi üzerime
Ve sonra hayatıma
Gitmek isteyip gidemezdim
Bağlıydım
Senindim
Ama bir de sensizdim üstelik
Denize karşı ağlayan
Yalnız bir adamın resmiydi bence hayat
Bilemezdim hangimizdik o resimdeki adam
Üşürdüm, ağlardım
Yokluğuna dokunurdum ellerimle de
Sana dokunamazdım
Anlatmak isteyip susardım
Kaçmak isteyip kalırdım
Doğrularımı kaybederdim
Senin çizdiğin hayat yolumda
Eğrilerimle yaşamaya çalışır...
Ölürdüm
Asılı kalırdım bir saatin sarkacına
Yaşamla ölüm arasında gidip gelirdim