Dokundu parmakları suyun merhametine.Ayak bileklerine tırmandı sevgili yüzü..Kırmızıya döndü dizlerinin bağında şiir.Beyaz mendiller serdi aşkın göğsüne.Döküldü umut.
Usuldu..Yürüdü...Çöktü saçlarına gecenin teri.İlmekler geçirdi anne eli.Yan yana dizilmiş fenerler söndü sokak başlarında.Denizyıldızları geceye firari.
Yandı…Çürüdü tırnaklarında sevdanın ak alnı.Beyaz çiçekli fesleğenler bahara sürgün.Erguvan kokulu sokaklar kaldı aklında.Mavi geçti köpükleriyle kasıklarından.Dizlerini çöktü yazgıya.Ellerini vurdu yüzüne.Saldı saçlarının matemini tuza yanmış kırmızıya.Gece çürüdü.
Sustu…İnadına vurdu ayaza yüreğini.İnadına sevdi.Yalvardı denize durup gözlerini.Gidenlere…seslendi…Ses versin (di) birileri.Gitme desin (di) .Gitsin (di) .Tüm Yusufları gömüp kuyularına. Züleyha’nın saçlarından insin(d) i gecenin düşlerine.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
