Denize Bakan Gözler Şiiri - Hasan Öztürk 2

Bizimkisi,
Oltaya takılan bir balığın,
Sulardan koparılan, son hayat hikayesi…

Hayalimle uzaktan öpünce seni,
Pembe ruj izi kalıyor mavi düşlerimde.
O anı gören bütün nesneler, şahitlik ediyor,
Gülüşün fonda çıkıyor her zaman.
Poz veren yalnızlığımda,
Seni ararken çok…

Ara da bir sürpriz yaparak,
Kendimi upuzun sahiline atıyorum,
Çıplak adımlarla yürüyorum, görüyorsundur.
Yüreğime yazılanlar, su yüzüne çıkıyor kum gibi.
’ Sahi mi? diyen sözlerini dalgalarla kayalara işliyorum,
Her defasında su gözünden kaynıyor.
Seni hatırladıkça daha çok…

Havadan sudan sorarsan, o da ne?
Birden bastırınca sıcaklar, güneş de üstüme çöküyor.
Kaşla göz arası kalması tüm mesafelerin, oysa uzaksın.
İşte ona sebep martı kanatlarımla yüzünde özleşiyorum
Bütün gemilerin ve hatta takaların bile bile,
İplerini kesiyorum, özgürlük adına,
Deli doluyum, beni anlamalısın.

Aşk bir oyun diyorsun. hıh...
Ben seni seviyorum, haberin yok.
İp atlıyoruz surlardaki tek durakta,
Sıradan oyun olmadığını ip ayağımı çelince anlıyorum
Düşünce daha çok öpüyorum seni ağladığım yerden,
Şimdi sana gitme diyorum kalıyorsun vakit daha erken,
Kenar dudağıma dalgadan bir buse daha ver.

Kollarım sarılınca her yönden sana,
Diyorum ki işte şimdi sana gitme vakti, gitme.
Uyanıyorum dalgınlığımdan, uyandığım da daha çok,
Kına teslim ediyor, postacı hikayenin sonunda adresime.