Denize Açılan Ümitvar Deli

İçimde bir fırtına kopuverdi ansızın
Açığa sürüklenmiş kayıp bir yelkenliyim.
Güzelliği aklımı alıverdi bir kızın
Ben denizden dalgalı, ben denizden deliyim.

Çeker karanlığına imkânsızlıklar beni
Haykırsam isyanımı, heyhat, kim duyar beni!
Gömüleyim denize yesin balıklar beni
Ona kavuşmak için belki de ölmeliyim.

Bozar seni bu gelgit, yürü aslanım yürü!
Sen sis kadar bulanık, o Güneş gibi duru
Taze bir fidan gibi serpilmiş göğe doğru
Kanat takıp semaya doğru süzülmeliyim.

Bir ceylan bir çakala yar olmaz, bilmekteyim.
Bu yüzden büzülmekte, hatta ezilmekteyim.
Ümidimi kemirip iştahla yemekteyim
Ne şekil yas tutmalı, nasıl üzülmeliyim.

Köpürmüş yine soysuz, ölüm kusuyor deniz
Ki ben denizden deli, bugün ölümden sessiz
Vahşi bir coğrafyada yıkılmışken nefessiz
Ecel bile çağırsa, ben sana gelmeliyim.

Ege Üniversitesi Hastanesi/ İzmir
11/08/2009