Sen,
Hiçbir erkeğin çözmeyi başaramadığı
Bir güzelliğin, bir duruluğun sırrıydın.
Ama ben,
Denizlerin en ince ruhlu varlığı
Deniz anasını anlatarak buldum yolunu kalbinin.
Bir bakışla başladık,
Bir ömür sürdü göz göze gelmelerimiz.
Sen gülerdin, dünya dönerdi.
Sen “hadi” derdin, ben çoktan bavul toplamış olurdum.
Dağ, deniz, şehir, ülke…
Senin adımlarında renk buldu haritalar.
Hiç “hayır” demedim,
Çünkü senin “evet”lerin hayatı güzelleştiriyordu.
Yedi yaş küçüktün,
Ama ömrümün her günü senin ardındaydım;
Bir çocuk gibi,
Ben yaşlandığımda da tutunacaktım sana.
Ama şimdi sen yoksun,
Ben sana tutunmak yerine
Gecelere sarılıyorum.
Oğlumuzun gözlerinde seni görüyorum,
Her hatıra seni fısıldıyor kulağıma.
Ve ben,
Denize açılan bir pencereden bakarak
Her gün biraz daha seni sevmeyi öğreniyorum
Sen gittikten sonra bile.
Kayıt Tarihi : 2.6.2025 16:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!