Denize Açılan Kapı Şiiri - Ali Barçın

Aklımı hedef alan deli kurşun,
Aklımı delirtip de geçti.
Ağıtlarım yüreğime yağan meteor yağmuru,
Kalbim çileyle ezildi.
Mutluluk fersah fersah uzakta...
Şiirim ruhumu aşıp da geçti.

Hatıralarımda tebessüm, sadece çocukken
Bir elimde kırılmış fıstık,
Başımda dedem.
Ne telaş var hayata yetişeyim diye,
Ne düşündüren bir elem.

Nereden nereye geldik ey insan!
Tutundukça yaşamın kıyısından,
Öylece atıldık, çok geriye.
Oysa biz çok uçurum çiçeği gördük.
Burcu burcu kokarlardı,
Üstelik karşılık da beklemezler,
Öylece açar, öylece solarlardı.

Şimdi dünyaya tek pencereden bakıyoruz.
Umutsuzluk sarmış dört bahçemizi,
Gece ve gündüz ışıksız bıraktı bizi
Nankör bir hayvan kadar bile sevemiyoruz.
Ne acı bir zaman bu, aman Allah'ım
Cehennemi biz burada yaşıyoruz.

Sonbaharı atlattık,
Kış geçecek,
İlkbahar gelecek
Umut ediyorum Yaz yine bizi görecek.
Düşler düşler düşüreceğiz engellerimizi.
İnatçılığımız bir direniş öyküsü
Denize açılan bir kapı bekler bizi.

Bir oda dolusu kitap,
Burnuma sızan tuzlu meltem kokusu.
Ufukta bir ışık,
Hazırda bir bavul,
Bekler bizi balıklar...
Denize açılan bir kapıdan yürüyeceğiz.
Sonra oradan geçip, erişeceğiz.
Erişeceğiz...