Denizden Gelen Atlar Şiiri - İhsan Kurt

Dün denizden gelen atları gördüm,
Yine denizden ıslaktılar.
Sahilden uzak yakamozlar içinde yaklaşan tablolar,
İçimdeki ummana dörtnal daldılar.
Eyersiz, yeleleri ufukta güneşi kucaklarken
Denizdeki dalgaları yaktılar.

Bir seherin alacasında derken güne merhaba,
Dalgalar kadar apaktılar.
Belki sahiller sanılarında çok yakındı,
Koylar iki kanat çırpımı ilerde,
Sularla oynaşırken sesleri geliyordu onların,
Köpük kanatlı atlar mutlaktılar.

Denizden gelen atlar,
Köpük kanatlılar.
Şakırtıları vuruyordu kumsallara,
Sesleri çarpıyordu dik yamaçlı dağlara,
Kişnemelerinde hep su şırıltısı,
Yalnızca dalgalarlaydı onların dansı.

Gök deniz vuslatına iki mızrak boyu,
Güneşle öpüşmeye ramaktılar.
Renklerin cümbüşü gurubu yalıyordu,
Su üstünde yelkenliydi kanatlar.
Beyazlığın saflığı ancak bu kadar resmedilebilirdi,
Bu kadar duygu, bu kadar gerçekti denizden gelen atlar.

Denizden gelen atlar,
Uçarcasına rahattılar.
Kamçılar yerine dalgalar şakırdıyordu sırtlarında,
Ezelî bir türküyü söylüyordu toynakları,
İmbat ve ılık meltemler eşliğinde,
Zaferlere koşan yeleleriydi bayrakları.

Onlar denizden geldiler, denizlere koştular.
Yine bir seherde gün doğuşuyla birlikte,
Ferahlığı bağışladılar görebilen gözlere,
En güzel gözlerle sahillere bakıştılar.
Yine çırpıp deniz üzerinde kanatlarını,
Dalgalarla kırılan ışıklarla kucaklaştılar.

Denizden gelen atlar,
Bezmi ezelden birer murattılar.